سوء قصد 13

پروپاگاندای بین‌المللی 

  

 2

اتحادیه دانشجویان عراقی، شورای سازمان‌های آفریقایی، سازمان دانشجویان آفریقای غربی و اتحادیه دانشجویان قبرسی در انگلستان در نامه سرگشاده‌ای به دستگیری تروریست‌ها در ایران اعتراض کردند. در فرانسه کمیته‌ای با بودن بزرگانی چون ژان پل سارتر، سیمون دوبوار، فرانسوار موریاک و لویی آراگون برای آزاد ساختن تروریست‌ها برپاشد. این کمیته در جارنامه‌ای که در روزنامه لوموند به چاپ رساند نگرانی خود را درباره خطری که جان تروریست‌ها را تهدید می‌کرد ابراز داشت.

بر همین پایه دفتر فدراسیون بین المللی حقوق بشر در خرداد ماه ۱۳۴۴ در نامه‌ای به امیرعباس هویدا نخست وزیر از دولت ایران خواست تا تروریست‌ها بر پایه استانداردهای حقوق بشر دادگاهی شوند. در همین نامه پافشاری شده بود چنانچه رژیم ایران کارهای لازم در این زمینه را انجام ندهد از سازمان ملل متحد درخواست خواهد شد تا پیرامون چگونگی احترام به اعلامیه جهانی حقوق بشر در ایران دست به کار خواهد شد.

افزون بر این چندین سازمان دانشجویی همانند سازمان هوادار وحدت افریقا، فدراسیون دانشجویان آفریقای سیاه در فرانسه، اتحادیه ملی دانشجویان الجزایر، اتحادیه دانشجویان عرب در فرانسه، سازمان ملی دانشجویان مراکش، و اتحادیه ملی دانشجویان فرانسه با چاپ جارنامه‌ها در روزنامه‌ها و پخش آن در رسانه‌ها و فرستادن تلگراف به بلندپایه گان دولت ایران به دستگیری و دادرسی تروریست‌ها اعتراض کردند. در کشور بلژیک کمیته‌ای برای پدافند از تروریست‌های مائوییست در ایران به سرکردگی آرون اشتین رییس کمیته بلژیکی دفاع از حقوق بشر برگزار شد. دانشجویان ایرانی در بلژیک نیز در سفارت شاهنشاهی ایران در بروکسل از خوردن دست کشیدند (اعتصاب غذا) و همه روزنامه‌ها و رادیو و تلویزیون بلژیک در گزارش‌های رسا و درازی این کار را به آگاهی همگان در کشور بلژیک و اروپا رساندند.

اتحادیه دانشجویی مراکش، آمریکای جنوبی، پرتقال، هاییتی، لیبی و یونانی در بلژیک و نیز سازمان دانشجویان بروکسل به گردآوری پول برای کنفدراسیون دانشجویان ایرانی برای کمک به پیشبرد کنش‌های آنان علیه دولت ایران و شخص شاه و دفاع از تروریست‌ها در ایران پرداختند. این گروه‌ها و دسته‌ها و اتحادیه‌ها با فرستادن نامه و تلگراف به دبیرکل سازمان ملل متحد، صلیب سرخ بین‌المللی، کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمان عفو بین المللی خواهان آزادی تروریست‌ها شدند.

در ایتالیا و اتریش، دانشجویان هموند کنفدراسیون از خوردن خوراک خودداری کردند و به پخش جارنامه‌ها و راه پیمایی در برابر کنسولگری‌های ایران پرداختند. هم چنین از بلندپایه گان سیاسی و فرهنگی و نیز سازمان‌های صنفی و سندیکایی دستینه‌هایشان را گردآوری کردند تا به پشتیبانی از تروریست‌های کاخ مرمر از آن بهره‌برداری کنند.

در بسیاری از شهرهای آلمان مانند مونیخ، اشتوتگارت، ماینز، کارلسروهه، فرانکفورت، هامبورگ، کیل، گیسن، بن، برانشوایگ، فرایبورگ، زاربروکن، توبینگن و دیگر شهرها دانشجویان کنفدراسیون تظاهرات بی شماری برپاکردند، مصاحبه با روزنامه‌ها انجام دادند، به کنسولگری‌های ایران نامه نوشتند، با سازمان‌های دانشجویی آلمانی و خارجی و کلیساها و اتحادیه‌های کارگری در گفتگو را باز کردند و خواهان حق شرکت ناظران بین‌المللی در دادگاه و فرستادن هیاتی از سوی صلیب سرخ جهانی به ایران شدند.

کنفدراسیون در آمریکا در شهرهای نیویورک، لس آنجلس، سانفرانسیسکو و سن خوزه راه پیمایی‌هایی برگزار کرد و رسانه‌ها و رادیو و تلویزیون امریکا خبر راه پیمایی دانشجویان ایرانی را گزارش کردند. هیات اجراییه سازمان دانشجویان ایرانی در امریکا در تلگرامی به لیندون جانسون پرزیدنت امریکا نوشت: به نام دانشجویان ایرانی مقیم آمریکا مایلیم نظر شما را به توقیف هفت تن از دوستانمان در تهران که یکی از آنها به نام پرویز نیکخواه تصور می‌شود در زیر شکنجه کشته شده است جلب نماییم. اتهامات وارده به آنها شرکت در حادثه سوءقصد به شاه و تمایل به نظریات افراطی کمونیستی‌های چینی، نمونه‌های عادی اتهامات رژیم‌های دیکتاتوری است و ناشی از روح کارتیسم این رژیم‌ها می‌باشد.....اگر دولت آمریکا مایل به اتحاد با رهبران تحصیل کرده آینده ایران است باید گفت که این سیاست با کوشش آن دولت در حفظ رژیم ایران به طور یقین با شکست روبروست. چنانچه دولت امریکا بر خلاف میل مردم ایران به پشتیبانی از دولت فعلی ایران ادامه دهد، این سیاست در آینده نیز با شکست روبرو خواهد شد. ما معتقدیم اگر مبارزه به خاطر استقلال و آزادی در یک کشور به نام فعالیت‌های کمونیستی قلمداد شود، در این صورت بنابر ادعای دولت ایران همه میهن‌پرستان ایرانی به این جرم محکوم هستند....